Majstori baroka

Rođen u porodici muzičara i graditelja instrumenata, 1695. godine, Šeron je muzičko obrazovanje sticao pevajući u horu Nikole Bernijea u Sen Šapelu u Parizu, a potom je delovao kao pomoćnik orguljaša. Od kraja treće decenije 18. veka radio je u službi muzičkog mecene Bonijea de la Mosona, kojem je i posvetio kompozicije iz prvog i drugog opusa, koje ćete slušati u večerašnjoj emisiji. Inače, za istu porodicu radio je i Žan-Mari Lekler, koji je, iako je bio poznat i priznat kompozitor, od Šerona sticao znanje iz oblasti harmonije i kontrapunkta.

Šeron se priključio Pariskoj operi 1734. godine radeći kao orguljaš, a potom i kao dirigent, zamenjujući na tom mestu Žan-Ferija Rebela. Pored dirigentskih obaveza, radio je i kao učitelj pevanja u operi, a potom je postao i upravnik opere. Tokom njegove službe, u Pariskoj operi priređene su izuzetno značajne premijere dela kao što su opere Žan-Mari Leklera, Žan-Filipa Ramoa, Đovanija Batiste Pergolezija i Žan-Žaka Rusoa.

Stvaralački opus Andrea Šerona obuhvata vokalno-instrumentalne i instrumentalne kompozicije. Njegovi moteti i kantate za glas i orkestar, sa ili bez hora, uživali su veliku slavu tokom prve tri decenije 18. veka, ali nisu ostali sačuvani, dok su instrumentalne kompozicije napisane u stilu Arkanđela Korelija i Fransoa Kuprena, tokom njegovog života bile manje značajne i vrlo brzo su zaboravljene, ali su ostale kao jedini sačuvani primer njegovog stvaralaštva.

Urednica emisije Jelena Damjanović