Umetnost interpretacije

Ova umetnica je svoju karijeru započela sa samo pet godina kao čudo od deteta. Već sa sedam upisala je Muzičku školu pri Moskovskom konzervatorijumu i počela da nastupa pred velikim auditorijumom u bivšem Sovjetskom Savezu. Njeni nastupi, kao i odnos sa ocem koji je postao njen menadžer bili su praćeni u tadašnjim medijima na tabloidan način, te je Osetinskaja sa trinaest godina odlučila da se osamostali, napusti oca i ozbiljno se posveti muzici upisavši Konzervatorijum u današnjem Sankt Peterburgu u klasi Marine Volf. Kako sama kaže, njen život je podeljen na dva dela – onaj u kojem je vezivana za termin „vunderkind” i ostatak karijere koju vidi kao pobedu nad idejom talentovanog deteta koje se nalazilo u žiži javnosti. Posle završenog konzervatorijuma, Osetinskaja je ponovo krenula na tuneju po Rusiji i inostranstvu, svirajući kao solista ili u saradnji sa Vasilijem Sinajskim, Andrejem Borejkom, Janom Paskalom Tortelijeom, Gerdom Albrehtom i drugima. Ipak, nije se odlučila za klasičnu karijeru pijaniste, već vrlo brižljivo bira angažmane i programe, posvećujući veliku pažnju kompozitorima XX veka, kao i savremenicima, nastupajući pre svega u Rusiji i okolnim zemljama. Ona najčešće spaja dela gvozdenog repertoara sa ostvarenjima kompozitora poput Valentina Silvestrova, Vladimira Martinova, Pavela Karmanova, Antona Batagova ili Dmitrija Šostakoviča. Kako sama kaže „savremena muzika nam pomaže da otkrijemo ideje i lepotu stare muzike koja je izgubljena u decenijama muzealizacije i mehaničkog, često bezosećajnog izvođenja”.

Osetinskaja je u Rusiji izuzetno cenjena po svojim izvođenjima dela Dmitrija Šostakoviča. Novinar „Komersanta” je tako zapisao: „Ona je majstor-draguljar. Njene suptilne, da ne kažemo rafinirane interpretacije, pokazuju kompozitora kao filozofa-intelektualca, i zahvaljujući ovim misaonim i kritičkim intepretacijama Poline Osetinskaje, Šostakovičeva muzika ostaje i danas visoko relevantna umetnost”.

Urednica Ksenija Stevanović