Muzej zvuka

Jedan od najvećih majstora renesansne muzike rođen je oko 1516. godine u gradiću Ronseu, odnosno, na francuskom jeziku, Reneu u istočnoj Flandriji. Iako je ostalo sačuvano malo podataka o njegovom detinjstvu i prvim podukama iz muzike, današnji muzikolozi pretpostavljaju da je u Italiju stigao kao adolescent u pratnji Margarete od Parme, vanbračne ćerke Karla V, koja je na Apeninsko poluostrvo došla radi braka. Pojedini savremenici tvrdili su da je De Rore studirao kod Adriana Vilarta u Veneciji i da je bio pevač u bazilici Svetog Marka, ali u inače detaljnoj venecijanskoj dokumentaciji do sada nije pronađen nijedan dokaz koji bi to potvrdio. Poznato je da je službovao u Breši počevši od 1542. i da je u naredne tri godine uz pomoć venecijanskog štampara Skota objavio svoju prvu zbirku madrigala, kao i dve zbirke moteta. Stilski, u tom periodu, Čiprijano de Rore nedvosmisleno pripada grupi kompozitora koje je Em Es Luis nazvao Vilartovim kružokom.

Rore je potom otišao u Feraru, gde je postao kapelmajstor u maju 1546. godine. Tada nastupa izuzetno produktivan i kreativan period njegovog života. U službi vojvode Erkolea II pisao je mise, motete, šansone i madrigale, inspirisan izuzetnim kulturnim životom koji je vladao na dvoru porodice Este. Međutim, posle smrti mecene, nije naišao na razumevanje naslednika, te angažman pronalazi na dvoru porodice Farneze u Parmi, što se čini kao stepenica naniže u karijeri u odnosu na njegov prethodni stvaralačaki period. De Rore je pokušao da nađe drugu službu - pre svega se nadajući da će zameniti Adriana Vilarta u Veneciji - ali u tome nije uspeo i umire u Parmi 1564. godine.

Iako je najpoznatiji kao veliki majstor madrigala i najznačajniji prethodnik Monteverdija, De Rore je bio i plodan kompozitor duhovne muzike i istinski naslednik Žoskena de Prea na ovom polju. U njegovom opusu se nalazi preko osamdeset duhovnih moteta i pet misa, a večeras ćete slušati motete u kojima se najjasnije vidi uticaj žoskenovske tradicije.

Pored toga, čućete i De Roreovu misu parodiju Praeter rerum seriem, zasnovanu na istoimenom Žoskenovom božićnom motetu. Ovo je jedna od najrazvijenijih misa tod doba, a komponovana je u čast De Roreovog mecene, Vojvode Erkolea II od Ferare, čije ime se pojavljuje u tekstu deonice sa kantus firmusom.

Urednica emisije: Ivana Neimarević