понедељак, 01. окт 2018, 22:25
Hronika Trećeg programa
Možete pratiti osvrt Ljiljane Ćinkul na izložbu radova Milana Staševića „Povratak početku”, a potom tekst Srđana Vučinića „Slikanje i snevanje”, napisan povodom slika Mihaila Đokovića Tikala i Milana Tucovića iz kolekcije slika Milutina Živkovića.
Ciklus radova Milana Staševića Povratak početku, koji je nedavno postavljen u Kući legata u Beogradu, nastajao je tokom protekle dekade i prvi put je izložen kao celina. Kako komentariše Ljiljana Ćinkul, koncepcija Staševićevih „belih" slika zasniva se na procesu građenja likovnih vrednosti u samoj klasičnoj preparaturi koja se nanosi na platno u više slojeva. Ta podloga se glača do utiska mermera da bi na njoj autor radio crteže tušem i perom. Na sličnoj podlozi nastaju crteži perforiranim tačkama, kao i reljefno crtanje gustom, obojenom preparaturom. I ovoga puta određen idejni i likovni program, solidna slikarska kultura i stvaralačko iskustvo deo su diskurzivnog Staševićevog sistema. Vizuelnoj postavci dodati su fragmenti teksta Milorada Belančića, filosofa i Staševićevog prijatelja preminulog prošle godine.
* * *
Tokom leta u Modernoj galeriji Valjevo predstavljena je kolekcija Milutina Živkovića - čoveka decenijama vezanog za umetnost, koji se od svoje vezanosti za film i muziku, kretao ka otkrivanju novih predela u srpskom figurativnom slikarstvu.
Ova kolekcija sadrži važna dela nekih od naših najrelevantnijih savremenih slikara, a posebno se izdvajaju pažljivo birane i zaokružene zbirke Mihaila Đokovića Tikala i Milana Tucovića. Kako u svom tekstu „Slikanje i snevanje" piše Srđan Vučinić: „za razliku od žanrovske fantastike, koja je mahom oblikovana spolja nametnutim konvencijama i matricama, onirička fantastika sadrži u sebi klicu slobode, spontanosti i neponovljivosti. U njoj je uvek pohranjena mogućnost novog, i za samog umetnika iznenađujućeg mikrokosmosa snevača. Mada obojica pripadaju oniričkom tipu fantastike koja kod njih preovlađuje, njihova dela odražavaju dva potpuno zasebna i samosvojna, na vlastitoj logici sazdana sveta. I dok je u Tikalovoj umetnosti san prvenstveno košmar, jedna vrcavo razigrana noćna mora jedinke, a možda još više ljudske vrste - dotle je kod Tucovića reč o poetizovanom arhivu i dokumentu, o snevanju kao Nojevoj korablji kišovskog ili borhesovskog kova".
Urednica emisije Tanja Mijović.
Коментари