Gramofonija – Orkestarska dela Johanesa Bramsa

Treća Bramsova simfonija je prvi put snimljena još 1928. godine u interpretaciji Leopolda Stokovskog i Filadelfija orkestra i od tada je prešla dug diskografski put do početka šezdesetih godina, kada se u stereo eri javila potreba za novim, koloritnijim tumačenjima. Do tada, izvođenja ovog dela na pločama su oscilovala između „klasičnih" i „romantičnih" koncepcija Furtvenglera, sa jedne i Toskaninija i Klemperera sa druge strane, te se brojni tadašnji snimci grubo mogu svrstati na jednu od ovih, uslovno rečeno, strana. Karajan je još 1961. godine sa Bečkom filharmonijom pokušao da u tumačenju čuvenog Bramsovog dela odgovori zahtevima vremena, ali se čini da mu je to pošlo za rukom tek tri godine kasnije sa Berlinskim filharmoničarima, podržanim kultnim timom Dojče gramofona pod vođstvom Gintera Hermansa i Hansa Vebera. Ovu ploču je kritika naravno poredila sa prethodnim albumom, te je napredak u produkciji bilo lako uočiti sa čim su se saglasili svi vodeći diskografski magazini tog vremena. Naročito je značajno da je i nakon digitalnog remastera iz 2008. godine ovaj Karajanov zapis zadržao vodeće mesto i pored brojnih novih tumačenja.

Karajanov trud oko snimanja ovog Bramsovog ostvarenja nagrađen je Gran prijem za disk već sledeće godine, kada je objavljeno francusko izdanje. Ubrzo je usledio „talas" reizdanja, među kojima se ističe luksuzno opremljena ploča za austrijsko tržište, koju je Dojče gramofon uvrstio u svoju renomiranu ediciju „Klub", posvećenu snimcima izuzetnog kvaliteta. Iako je na najveći broj ploča pored simfonije uvršten i snimak Varijacija na Hajdnovu temu, na kasnijim reizdanjima, kao i u kompletima, ovo delo je češće u paru sa snimkom Druge simfonije, nastalim u istom periodu.

Autor Milan Milojković
Urednica Sanja Kunjadić