Antoan de Loaje i kompozitori-gitaristi

Nakon deset godina provedenih na ruskom carskom dvoru u Sankt Peterburgu, De Loaje se 1812. godine vratio u rodnu Francusku. Restauracija dinastije Burbona 1814. godine omogućila mu je da ponovo postane oficir u francuskoj vojsci, ali je, iz nepoznatih razloga, ubrzo pao u nemilost dvora i bio upućen na službu u siromašnije provincije kraljevstva. Julska revolucija 1830. godine ubrzala je njegovo povlačenje iz vojne službe; ovaj period proveo je na Korzici, a neki izvoru upućuju i na to da je pokušao da emigrira u Alžir. Ipak, smrt ga je zatekla u Parizu, u siromaštvu u kojem je živeo do 84. godine.

Ferdinando Karuli bio je jedan od vodećih virtuoza na gitari u Parizu. Rođen u Napulju 1770. godine, Karuli je svoju karijeru gradio van Italije od 1803. godine, a od 1809. francuska prestonica postala je njegovo trajno prebivalište. Pionir moderne gitare sa šest žica, Karuli je zapamćen kao jedna od centralnih ličnosti takozvane gitaromanije u Parizu, a dela za ovaj instrument objavljivao je kod vodećih izdavača muzikalija kako u Parizu, tako i u Beču. Ipak, u panteonu virtuoza na gitari Karuli zauzima posebno mesto zahvaljujući svom traktatu o harmoniji na gitari, objavljenom 1825, koji je zapravo jedini teorijski spis o gitari na početku 19. veka. Pored toga, 1810. godine objavio je udžbenik o sviranju gitare, koji je imao pregršt prevoda i kasnijih izdanja, te je bio jedan od najpopularnijih te vrste tokom čitavog stoleća. Zanimljivo je da je Karuli bio najveći poštovalac De Loajea te da je francuskom kolegi posvetio više svojih kompozicija.

Autor Srđan Atanasovski
Urednica Sanja Kunjadić