Godišnjica Frederika Mompoua

Mompou je muziku je počeo da uči na Konzervatorijumu Liseu u svom rodnom gradu. Godine 1911. godine otišao je u Pariz gde je pohađao časove klavira i kompozicije. Početkom Prvog svetskog rata, vratio se u Barselonu, ali je po završetku ratnih sukoba ponovo otišao u Franucusku. U Španiji se stalno nastanio tek početkom 1941. godine, a u rodnoj Barseloni će ostati sve do svoje smrti u dubokoj starosti, 1987. godine.

Na početku emisije čućete ciklus Pejzaži, sastavljen od tri komada, komponovan između 1942. i 1960. godine, koji je najavio potonji epigramski stil ovog autora. Prvi od njih Fontana i zvono nastao je neposredno po kompozitorovom povratku u rodnu Barselonu i inspirisan je jednim dvorištem u gotičkom delu grada. Mompoua zanima esencija „fontane i zvona" koju sporovodi kroz izuzetno svedenu melodijsku liniju klavira, gotovo folklorne kantilene. Ciklus Pejzaži izvodi Stiven Haf.

Singularni put ovog katalonskog kompozitora, ostao je vezan za univerzum francuskog impresionizma ili Satijevog redukcionizma - u svojoj osnovi donosi radikalno odstupanje od glavnog toka muzike XX veka. Naime, Mompou je smatrao da muzika treba da se vrati na „početke", na ideju samog zvuka u potrazi za apsolutnom diskrecijom. Ovaj koncept doživeće svoju najdosledniju realizaciju u životnom delu autora poznatom pod nazivom Tiha muzika. Zato ćemo predstaviti komade iz Prve i Treće knjige ovog ciklusa. Zbirka je nastajala između 1959. i 1967. godine i sastoji se iz 28 minijatura. U ovim kratkim kompozicijama, nalazi se destilat njegovog stila - svedenost linija, sredstava u stalnom osluškivanju tišine. Kako to navodi pijanista Stiven Haf - muzika Federika Mompoua je muzika isparavanja. Njegove partiture krasi neobična i hipnotišuća jednostavnost - nema razvojnosti, kontrapunkta, drame i vrhunaca. Inače, kompozitor je svoj stil nazivao primitivísta, aludirajući na samu primordijalnost, povratak zvuku i esenciji stvari. Komade iz ciklusa Tiha muzika svira sam Frederik Mompou.

Urednica Ksenija Stevanović