Hronika Trećeg programa

Izdavačka kuća Ars Libri iz Beograda objavila je prošle godine knjigu eseja Vladete Jerotića O tajni, u kojoj su sabrana dvadeset četiri tematski raznorodna teksta. Kako nas obaveštava Bojan Jovanović, prvih nekoliko eseja su neposredno vezani za naslov knjige, a ostali se u širem i dubljem smislu odnose na veliku temu tajne. Baveći se temom tajne u religiji, autor razmatra enigmu greha, odgovara na pitanja da li je vera talenat, da li i kako treba danas misionariti, kako čovek postaje ateista, teista i agnostik, ali otvara i niz drugih pitanja vezanih za izbor bračnog partnera, za Eros i Tanatos, javljanje novih amazonki i tako dalje. Za razliku od opšteg određenja tajne kao sinonima za nepoznato, njeno preciznije definisanje upućuje na dublje objašnjenje prirode čoveka, zbog čega se ona i ne može poistovećivati sa zagonetkom ili misterijom. Tajna je nepoznanica koja kao neizrecivo predstavlja ono o čemu se, poput Božje suštine, ne može ništa reći, ili nekazivo o čemu se kao o Božjoj energiji može monogo toga reći, a da ovakva razmišljanja nemaju samo spekulativnu, već i neposrednu praktičnu vrednost, pokazuje se u odnosu prema drugom.

* * *

Kao četrdeset sedma sveska ambiciozno zamišljenog izdavačkog poduhvata Matice srpske - Deset vekova srpske književnosti - objavljena je knjiga posvećena spisateljskim poslovima Branislava Nušića, koju je preredio književni istoričar i kritičar Jovan Ljuštanović. Književni opus našeg najslavnijeg komediografa predstavljen je pesmom Dva raba, izborom iz Listića, odabirom dvadeset jedne pripovetke i kozerije, trima komedijama - Sumnjivim licem, Gospođom ministarkom i Pokojnikom, potom Pismom ćerki Margiti, i najzad, odlomcima iz Autobiografije, a knjiga poseduje i neophodnu hronologiju spisateljevog života i rada, selektivnu bibliografiju, kao i spisak stranih i manje poznatih reči. Poštujući kompoziciono načelo koje obavezuje sve priređivače da na kraju knjige uvrste i tri ogleda posvećena piscu, Jovan Ljuštanović objavio je eseje Gorana Maksimovića „Model humorističkog pripovijedanja Branislava Nušića", Svetozara Rapajića „Nušićeve komedije i modernistički tokovi evropske dramaturgije i pozorišta" i Petra Marjanovića „Zrelo razdoblje majstora smeha". Odabravši radove ovih autora, priređivač je implicitno podržao novije književnokritičke metode i škole, zaključujući da savremenim čitaocima Nušićevo delo bolje mogu da protumače i približe savremeni kritičari, držeći se maksime da se umetničko delo mora obratiti savremenoj publici. Drugačije rečeno, i izborom pomenutih ogleda, Jovan Ljuštanović dokazao je tezu da je Nušić pisac za sva vremena, ocenjuje Radomir Putnik.

Urednica emisije Tanja Mijović.