Gramofonija – Album Danijela Guda

Danijel Gud je nakon studija kompozicije i klarineta kod Ota Lueninga i Henrija Kauela, nastavio usavršavanje sa Polin Oliveros i Kenetom Gaburom, koji su ga usmerili ka idejama muzike kao postepenog procesa i teorijama minimalizma. Gud je kasnije, tokom karijere, ostao privržen ovim stanovištima, dodajući svojim interesovanjima i muziku naroda Orijenta, kao i proučavanje fenomena ptičjeg oglašavanja. Nakon što je osnovan muzički koledž Ratgers univerziteta u Nju Džersiju, Gud je pristao da u ovoj instituciji formira elektronski studio u kojem je, zbog nedostatka opreme i otpora sredine, bilo moguće realizovati samo ostvarenja za traku. I pored toga, entuzijastični autor je uspeo da afirmiše ovaj koledž kao značajan centar za proučavanje i stvaranje zvučnih skulptura.

Prva kompozicija koju ćemo reprodukovati pod nazivom Drozd sa planine Danekajn za bas blok-flautu solo, nastala je na osnovu terenskih zapisa koje je autor načinio na ostrvu Kejp Breton u Novoj Škotskoj, snimajući pevanje retke ptice - drozda pustinjaka. Grlo ove ptice je zbog svoje fizionomije veoma delikatan rezonator koji samo blagom promenom mišićne konfiguracije alteruje čitav alikvotni spektar glasa, te pri usporenoj reprodukciji snimka deluje kao da je pev sačinjen od brzih arpeđiranih akorada. Autor je na osnovu transkripcije snimaka sačinio partituru, čije je izvođenje zabeleženo na koncertu 1979. godine sa dva mikrofona od kojih je jedan snimao solistu, a drugi prostor. Od tih zapisa, kompozitor je u miksu namerno istakao iluziju kretanja zvuka sa leva na desno koje se postepeno odvija tokom celog dela. Izvodi Pit Rouz.

Kompozicija Bertoia u Jamasakijevoj zgradi u Prinstonu nastala je na osnovu snimaka zvukova načinjenih u foajeu Škole međunarodnih odnosa u kampusu na Prinstonu koji je dizajnirao arhitekta Minoru Jamasaki. Centralni objekt u ovom holu je bila metalna skulptura američkog vajara Herija Bertoije na kojoj je Danijel Gud sa svojim studentom Piterom Blejkom proizvodio kontinuirane zvukove u trajanju od oko pola sata, koje je zabeležio na prenosnom snimaču Soni 770. Iako su snimci zabeleženi 1971. godine, konačni oblik kompoziciji autor je dao tek devet godina kasnije.

Autor Milan Milojković
Urednica Sanja Kunjadić