Misao i delo Ljubomira Tadića – govori Trivo Inđić

Tadić je smatrao da je demokratija neodvojiva od slobode i jednakosti. Još od antičkih vremena demokratija je shvatana kao vladavina siromašnih, a načelo jednakosti je bilo supstrat demokratije. U svom izlaganju Trivo Inđić navodi i komentariše glavne probleme kojima se Tadić bavio i teze do kojih je došao, kao što su: slobodna i autonomna ličnost kao temelj demokratije; odnos demokratije i predstavljanja; mogućnosti direktne demokratije; kritika novovekovnih koncepcija demokratije; proleterska demokratija versus Buržoaske demokratije (babuvizam, Pariska komuna, Marks, sovjeti); kritika liberalne demokratije (posebno parlamentarizma i partokratije) i izvlašćivanje reprezentativne demokratije; kritika plebiscitarne demokratije; kritika diktature proletarijata u boljševičkoj verziji (Lenjin, Kaucki, Roza Luksemburg); liberalna i neoliberalna kritika demokratije; konzervativna kritika demokratije; demokratija i nacija - nacionalizam kao surogat demokratije; problem političke apatije (Tadić o Gelenu i Šelskom), posebno u slučaju neoliberalizma i neofašizma; staljinizam kao izopačenje demokratije; socijalistička demokratija i samoupravljanje kao oblik neposredne demokratije; javno mnjenje i demokratija; Tadićevi pogledi na savremenu krizu demokratije: uspon ekonomskih oligarhija - plutokratija i era „postdemokratija".

Sledećeg četvrtka, 14. septembra, emitovaćemo snimak izlaganje Marinka Lolića „Razmatranje odnosa vladar-filozofija u polemičkom diskursu Ljubomira Tadića i Malana Kangrge".

Urednica ciklusa Tanja Mijović.