Imaginarni pejzaži

Atkinson je rođena 1981. godine u Parizu, gde je završila poznati Bozar, orijentišući se pre svega prema savremenim plesnim projektima sa cenjenim koreografom Borisom Šarmacom. Istovremeno, zainteresovana za tehnološku dimenziju dela, razvija se u pravcu vizuelnih umetnosti i eksperimentalne elektronike, te osniva nezavisnu kuću Šelter Pres zajedno sa Bartolomeom Sansonom. Njeno uže polje delovanja su improvizacija, trenutna kompozicija, muzički saundsakejpovi i poezija.

Elektronske kompozicije sa albuma Ruku pod ruku nastale su tokom 2016. godine u Elektronskom studiju Švedskog centra za elektroakustiku EMS iz Stokholma, gde je bila na rezidencijalnom boravku, kao i u njenom kućnom studiju u Bretanji. Numere koja Atkins stvara su apstraktne, eksperimentalne, zainteresovane za odnos između elektronike i ljudskog glasa, jasnih struktura i njihovog, gotovo improvizacionog razgrađivanja. Kako to sama umetnica naglašava na ovim numerama ona priča priče - katkad razumljive, često nerazumljive, u kojima ostaje samo zvučni strukturni element jezika - koje prestaju da budu fikcije i postaju nova vrsta auditivne realnosti. Atkinson se propituje o sumnji i optimizmu koji prate svaki umetnički proces, ali i o odnosu između mašinskog zvuka i naše sposobnosti da percipiramo i obuhvatimo ono što mašine rade i proizvode. Umetnica napominje da je htela da proizvede sličan utisak kao onaj koji se stiče u naučno-fantastičnim romanima 70-ih i 80-ih godina, posebno onim Filipa Dika. Ta vrsta pogleda unazad postignuta je kombinacijom jednostavnih midi tekstura i zvuka istorijskih Serž i Buhla analognih sintisajzera koji se nalaze u EMS studiju, uz diskretne uplive instrumentalnih zvukova i terenskih snimaka u pozadini numera. Ona se oslanja na nasleđe Džoan La Barbare, Roberta Ešlija i Delije Derbišajer, u pogledu kombinacije fikcije, komponovanja i apstraknih zvučnih materijala. Za vokalni deo svojih numera, umetnica je koristila različite izvore: od vrtlarskih priručnika, arhitektonskih knjiga, preko teksta Džej Dži Balarda i Filipa Dika, do sopstvene poezije.

Urednica Ksenija Stevanović