Otkrivena podmornica – nosač aviona, japansko ratno čudo!

Američki naučnici slučajno su, u blizini obale Havaja, otkrili japansku podmornicu iz Drugog svetskog rata, tehnološko čudo tog doba, koja je trebalo da učestvuje u napadu na Panamski kanal, a završila je na dnu Pacifika pošto su je potopile američke snage.

Podmornica klase „sen-toku“, dugačka 122 metra, među najvećim podmornicama koje su ikada izgrađene pre pojave nuklearnih, otkrivena je u avgustu u blizini jugozapadne obale ostrva Oahu na dubini od 701 metar, a od 1946. vodi se kao nestala, saopštili su naučnici Havajskog univerziteta u Manoi.

Podmornica „I-400“ i druga „I-401“, koja je pronađena blizu Oahua 2005, mogle su da pređu jedan i po put oko sveta bez dolivanja goriva, preneo je Rojters.

Američka mornarica je zarobila pet japanskih podmornica, među kojima „I-400“ na kraju Drugog svetskog rata i prebacila ih u Perl Harbur radi inspekcije, saopštili su juče naučnici.

Snage SAD su potopile podmornice i tvrdile su da nemaju nikakve informacije o njihovoj tačnoj lokaciji u očiglednom pokušaju da spreče da tehnologija dospe u ruke Sovjetskog Saveza, koji je zahtevao da podmornice budu vraćene u Japan.

Otkriće „I-400“ je objavljeno u ponedeljak, pošto je američka Nacionalna okeanska i atmosferska uprava NOAA, koja je učestvovala u pronalaženju podmornice, svoja otkrića podelila sa Stejt departmentom i japanskim vladinim zvaničnicima, naveli su istraživači.

Istorijat japanskog ratnog tehnološkog čuda

Poslednjih meseci Drugog svetskog rata, Japan je učinio i poslednji napor da rat preseli na američko tlo svojim tajnim oružjem, podmornicom - nosačem aviona „I-400“.

Ideja o podmornici koja nosi avione nije bila potpuno nova - Nemci, Francuzi i Britanci eksperimentisali su sa svojim idejama još od kraja Prvog svetskog rata.

U početku, ove podmornice su nosile avione na otvorenim delovima svojih paluba, i, samim tim, nisu mogle da zarone dok avion ne odleti. Kasniji modeli su bili opremljeni zaptivenim hangarima ili su nosili avione u delovima.

Letelice su korišćene za izviđačke zadatke i kontrolu vatre oružja sa podmornice.

Prvih meseci rata, japanska flota se mnogo oslanjala na podmornice. A uspešan napad na Oregon od strane „I-25“ 1942. godine, pokazao je da ta podvodna plovila mogu neopaženo proći kroz linije američke mornarice, za razliku od brodova.

Admiral Isoroku Jamamoto, komandant japanske kombinovane flote, izumeo je jurišnu podmornicu velikog dometa, sa mogućnostima taktičkih napada iz vazduha.

Nova „I-400 sen-toku“ klasa je dizajnirana i napravljena tako da može da nosi bombardere umesto lakih izviđačkih letelica - oružje koje će izvoditi hirurški precizne napade i širiti strah među stanovništvom SAD.

Gradnja je počela u januaru 1943. godine kao velika vojna tajna. Originalni plan je predviđao da se napravi 18 podmornica, ali je kasnije taj broj prepolovljen na devet, nakon Jamamotove smrti u aprilu 1943.

Svaka podmornica je mogla da ponese tri bombardera, što je značilo da je imala veliki hangar. Da bi se sprečilo da taj dodatni tovar prevrne podmornicu, razvijen je trup u obliku dva cilindra.

Krajnji proizvod je imao 122 metra, i pokretali su ga dizel motori ukupne snage 7.770 konjskih snaga, odnosno četiri motora od po 2.400 ks. Njen radijus kretanja je bio dvostruko veći od najvećeg u to vreme.

Naoružanje je podrazumevalo top od 140 milimetara na palubi, četiri protivavionska mitraljeza i osam torpednih cevi, prečnika 53 cm.

Izgradnja samo pet podmornica je započeta, a prva kompletirana je isplovila u decembru 1944. godine. Još dve su izašle iz pogona pre kraja rata, spomenute „I-401“, i „I-402“.