Danas je 130 godina od rođenja kompozitora Milenka Paunovića

Rođen u Šajkašu u Bačkoj 28. novembra 1889. godine, Paunović je svoja prva muzička znanja stekao u vreme školovanja u proslavljenoj Srpskoj pravoslavnoj velikoj gimnaziji u Novom Sadu.

Nakon završene gimnazije opredeljuje se za muziku kao profesiju, pa odlazi na muzičko školovanje najpre u Prag, a potom u Lajpcig.

Na lajpciškom konzervatorijumu, gde su mu profesori bili Maks Reger, Štefan Krel i Hugo Riman, završio je studije kompozicije i dirigovanja.

Po povratku u domovinu, kratko vreme je boravio u Novom Sadu i bio kapelnik u Srpskom narodnom pozorištu, zatim je, sve do početka Prvog svetskog rata, radio kao nastavnik muzike u Učiteljskoj školi u Jagodini.

Nakon izbijanja rata, Paunović se kao dobrovoljac priključio srpskoj vojsci. Stupa u kontakt sa Stanislavom Biničkim i priključuje se Orkestru kraljeve garde, a ratni vihor vodi ga preko Albanije i Soluna, sve do Francuske.

Neshvaćen za života 

Po završetku rata, Paunović se vratio na svoju dužnost u Jagodinu. Međutim, 1921. godine prelazi u Beograd i stupa na dužnost kapelnika Orkestra kraljeve garde.

Uporedo sa tim radi kao nastavnik teorijskih predmeta u muzičkoj školi "Stanković".

Melanholik po prirodi, ophrvan osećanjem neshvaćenosti i zapostavljenosti, Paunović je iznenada umro 1934. godine u Beogradu, u 35. godini.

Školovan u Lajpcigu, Milenko Paunović je bio privrženik pozonoromantičarske muzičke, tradicije nemačkog tipa.

U njegovom kompozitorskom stvaralaštvu, međutim, našle su svoje mesto i odlike modernističkog nasleđa, kao i srpski muzički folklor.

Iz svih pomenutih elemenata Paunović je oblikovao svoj umetnički izraz. U periodu pre Prvog svetskog rata komponovao je niz dela.

Mnoga njegova ostvarenja su i publikovana, poput kompozicija Pupoljak za violinu i klavir ili Preludijuma i Fuge za klavir.

Međutim, najveći broj rukopisa predratnih dela nestao je tokom ratnih godina, pa su nam danas poznata uglavnom Paunovićeva posleratna ostvarenja.

Ona nam kazuju da je u njegovom opusu akcenat na scenskom simfonijskom stvaralaštvu, premda je komponovao dela za klavir i za violinu, solo pesme, čak i crkvenu muziku.