Prvi astronomi

I baš zato što su vekovima pažljivo posmatrali, beležili i predviđali nebeske fenomene u nizovima tablica ispisanih klinastim pismom, poznatih kao Enuma Anu Enlil ‒ moderna nauka danas ima uvid u promene koje su se odvijale u Sunčevom sistemu u veoma dugom periodu. Sve to je od presudnog značaja za astronomiju, jer je period u kome postoji moderna nauka, prema kosmičkim standardima, kratak kao treptaj oka.

Astronomi su nedavno utvrdili da se brzina kojom se Zemlja okreće oko Sunca usporava pod uticajem gravitacije Meseca, što se događa već 4,5 milijardi godina. Tako se došlo do podatka da sa svakim vekom dan traje 2,3 milisekunde duže, što znači da je u doba dinosaurusa dan trajao nešto više od 23 sata. Iako deluje nemoguće da je tih nekoliko milisekundi po veku dovelo do znatnog razilaženja, svaka godina je po veku duža za oko jedan sekund.

Geološki događaji na Zemlji mogu ubrzati ili usporiti taj proces, praćenje vremena kroz duže periode veoma je zanimljiv zadatak.

Tim naučnika predvođen profesorom astronomije Leslijem Morisonom analizirao je podatke koje su sakupljali Vavilonci, na osnovu čega je rekonstruisana istorija Zemljine rotacije u poslednjih 2500 godina.

Podatke iz drevnih spisa naučnici su ubacili u kompjuterske modele Sunčevog sistema i uporedili ih sa modernim modelima, baziranim na savršeno preciznim atomskim satovima. Tom prilikom je uočeno razilaženje koje je direktan rezultat postepenog usporavanja Zemljine rotacije.

Priredila Aleksandra Stojanović