Genetička uslovljenost alkoholizma

Kada je u pitanju genetički faktor, smatra se da je on ključan u objašnjavanju razlike u netoleranciji na alkohol kod pojedinih naroda. Tako, na primer, smatra se da je u Francuskoj 2-5% stanovništva netolerantno na alkohol, dok u Japanu čak 40% stanovništva loše podnosi alkohol.

Genetička osnova

S druge strane, gen koji izaziva netoleranciju predstavlja i faktor zaštite od alkoholizma. Oni koji nemaju taj gen su u opasnosti.
Da bi ustanovili značaj genetičkog nasleđa pri utvrđivanju alkoholizma, naučnici su izvodili istraživanja velikih razmera na blizancima i usvojenoj deci. Te studije omogućavaju da se uoči značaj gena i porodične istorije.

U svetu je urađeno dvadesetak studija, u okviru kojih je, u raznim zemljama, proučavano više od 10.000 blizanaca i u kojima se sagledavao značaj genetičkih faktora naspram porodičnog okruženja. Na osnovu tih istraživanja smatra se da zavisnost od alkohola u 55% slučajeva zavisi od genetičkih činilaca, ali da okruženje znatno određuje da li će se ta zavisnost razviti.

Identifikovano je nekoliko gena „zaslužnih" za alkoholizam, među njima je i gen zadužen za stvaranje jednog od receptora dopamina, receptora D2. Svi ljudi imaju taj gen u hromozomima ali on se može pojaviti u različitim oblicima koji se nazivaju aleli.
Kod većine alkoholičara taj alel je malo duži nego što je normalno. Ta anomalija postoji i kod korisnika kokaina i heroina. Mnogi naučnici smatraju da je taj gen jedan od faktora podložnosti zavisnosti od droga. Ali ima i drugih, te geni nisu jedini uzrok.

Geni ne mogu postati jedini „krivac" i opravdanje za alkoholizam. Postojanje predispozicije ne znači da će se bolest i razviti. Ako kod osobe postoje geni osetljivosti na alkohol, oni se mogu razviti samo u određenom okruženju.

Priredila Blaženka Bijelić