Milionče za „najveće legende“ u zemlji „i-sporta“!

U glavnom gradu Južne Koreje, Seulu, 19. oktobra je održano veliko takmičenje u igranju video-igre "League of Legends" u kojem je pobedniku bila namenjena fantastična nagrada od milion dolara.

Domaći i strani ljubitelji te strateške igre, koju po proceni proizvođača igra oko 67 miliona ljudi širom sveta, uživali su u žestokoj borbi timova od po pet igrača za veliku novčanu nagradu, na stadionu „Sangnam“ koji je izgrađen za potrebe Svetskog prvenstva u fudbalu, koje su 2002. zajedno organizovali Južna Koreja i Japan.

Ovaj turnir, prenošen je na televiziji i internetu gde su mogli da ga vide milioni gledalaca. Sa 40.000 vatrenih obožavalaca koji su na ogromnim ekranima postavljenim u srce stadiona uživo posmatrali tok virtuelnih bitaka i lica i ruke zahuktalih igrača na bini postavljenoj na sredini terena, turnir je nadmašio slične događaje u SAD, koji obično okupljaju do 20.000 gledalaca.

Turnire u igranju "League of Legends" organizuje proizvođač te igre kompanija „Rajot gejms“ (Riot Games), koja je osnovana u SAD, ali je sada u većinskom vlasništvu kineske internet firme „Tencent“.

Ove godine, kao i prošle kada je turnir održan u SAD, trofej i novčanu nagradu od milion dolara odneo je čisto južnokorejski tim. Ovog puta to je bio tim pod imenom „Samsung vajt“ (Samsung White).

Igranje video-igara kao profesionalni sport

Mada su se turniri u igranju video-igara najpre pojavili u SAD i tu probili prostorno ograničenje video-centara i garaža, ispunivši sale, sajamske hale i košarkaške dvorane, Južna Koreja, zemlja sa najvećim stepenom proširenosti interneta na svetu i jedan od tri svetska lidera u oblasti informativne tehnologije i komunikacija, specifična je po tome što su u njoj ti turniri u potpunosti srušili fizičku branu zidova i izbili na otvoreno, okupirajući stadione i plaže.

Najveće poseta u istoriji nekog turnira u video-igrama ostvarena je u južnokorejskom lučkom gradu Pusanu, gde se je 2004. godine masa od oko 100.000 fanova prisustvovala duelima u igrici "StarCraft".

Takođe, mada se i u Americi redovno održavaju turniri u igranju igrica, u Južnoj Koreji oni se prenose i na televiziji a ne samo preko interneta, pa su najbolji južnokorejski igrači opštepoznati među stanovništvom, dok njihove timove sponzorišu ne samo zainteresovani proizvođači softvera za zabavu već i uopšte najveće kompanije iz oblasti elektronske industrije i telekomunikacija.

U Južnoj Koreji već postoje lige u kojima se timovi takmiče u igranju određenih igrica, te sloj profesionalnih igrača koji ne žive samo od osvojenih nagrada – već i novca koji im redovno uplaćuju sponzori.

Gejming (igranje video-igara) u Južnoj Koreji više nije delatnost kojom se bave samo obožavaoci kompjutera i tehnologije, ili povučeni i stidljivi ljudi koji su skloni samoći – ono se istrglo iz domena supkulture i sada je nešto što rade i poštuju svi mladi, pa i nemali broj sredovečnih.

Ta zemlja je posebna i po tome što se u njoj i prvi put na svetu u finansiranje i promociju takvih turnira uključila država. Nakon duboke finansijske krize koja je uzdrmala istočnu i jugoistočnu Aziju krajem devedesetih, vlada u Seulu je donela odluku da restrukturira privredu tako što će svesrdno podržati sektor informativne tehnologije, uključujući tu i inovacije u softveru za video-igre, i do maksimuma razviti internet infrastrukturu zemlje.

Kada je taj tehnološki napredak doveo do pojave velikog broja igrača i kolektivnih turnirskih takmičenja, država je odlučila i da prva u svetu oformi Nacionalnu asocijaciju za „i-sportove“ koja je pokrovitelj turnira u video-igrama.

Republika Koreja tako je postala kolevka koncepta „i-sporta“, odnosno „elektronskog sporta“, a među igračima, fanovima i sponzorima gejming turnira u toj zemlji već se govori o tome da bi igranje video-igara trebalo da bude uključeno u porodicu olimpijskih sportova.

Kao zemlja koja je postigla najveću stopu korišćenja širokopojasnog interneta i smart telefona, Južna Koreja je, može se reći, postala jedna vrsta eksperimentalne laboratorije ili izloga u kojem je moguće u realnom vremenu posmatrati kako se transformišu profesije, poslovanje i vrednosti u društvu koje su u potpunosti poželele najnovije informativne tehnologije.

Odnosno, ta zemlja, kao i susedni Japan, sada funkcioniše kao glasnik koji najavljuje kako može izgledati život u budućnosti u tehnološki visokorazvijenom, potrošačkom društvu sa snažnim kompanijama voljnim da ulažu, tehnokratskim vladama koje planiraju dugoročno i velikom srednjom klasom, koja ima ekonomski bezbrižan život.